Osteopathie - Definitie
150 jaar geleden ontwikkelde Dr Andrew Still deze therapie. Hij beklemtoonde dat de structuur en
functie van het menselijk lichaam nauw met elkaar verweven zijn.
Ziekte wordt gezien als een verstoring van de functie en /of de structuur van organen.
De osteopatische behandeling beperkt zich tot het behandelen van functieveranderingen. Deze functie veranderingen uiten zich meestal in een bewegingsbeperking van wervelkolom, perifere gewrichten, schedel en organen.
De structurele letsels of ziektebeelden die zich o.a. voordoen bij kanker , reumatisch inflamatoire
ziektes, neurologische- en spierziektes ,enz… worden niet behandeld en worden doorverwezen naar de geneesheer.
De betekenis van de osteopathie ligt dus in het ontdekken en behandelen van de lichamelijke oorzaken en klachten. De osteopaat tast naar de functiestoornis , behandelt ze en helpt daarmee het lichaam
zijn zelf - genezende - krachten te activeren.